Przepisy nazwane w mediach Tarczą Antykryzysową 4.0, weszły w życie w ostatnim tygodniu czerwca 2020 r. Chodzi o ustawę z dnia 19 czerwca 2020 roku o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID – 19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID – 19. Wprowadziła ona szereg zmian w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID – 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej jako Ustawa COVID-19). Mimo kilku tygodni obowiązywania nie milkną kontrowersje związane z ich stosowaniem.

Pierwszą jest wzajemny stosunek nowej formy pomocy z art. 15 gg Ustawy COVID-19 do najbardziej popularnej pomocy z art. 15 g. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej i Wojewódzkie Urzędy Pracy uznaje, że obie te formy można łączyć przez łączny okres 3 miesięcy. Są jednak głosy, że nie ma ku temu podstaw prawnych.

Drugą sporną kwestią jest możliwość zwalniania pracowników podczas korzystania z pomocy na podstawie art. 15 gg Ustawy COVID-19. Urzędy sygnalizują, że zwolnienie choćby jednego pracownika powoduje konieczność zwrotu całej pomocy. Nie ma podstaw ku takiej interpretacji. Wskazać przy tym trzeba, że przepisy jasno wskazują, że zwolnienie nie może nastąpić z przyczyn niedotyczących pracowników. Możliwe jest zatem zwolnienie pracownika np. dyscyplinarnie bez utraty wcześniej pomocy.