Czy przeznaczenie uzupełniające określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego może przesądzić o sklasyfikowaniu gruntu jako terenu budowlanego?
Odpowiedź na to pytanie jest istotna w kontekście określenia sposobu opodatkowania dostawy nieruchomości niezabudowanej. Ostatnio w tej kwestii wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 2 lipca 2024 r., sygn. akr I SA/Gl 678/23.
Zwolnienie z VAT dostaw terenów niezabudowanych
W świetle ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają dostawy nieruchomości gruntowych niezabudowanych, których przedmiotem są tereny budowlane, tj. grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z:
- miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (MPZP) lub
- decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (w przypadku braku MPZP).
Pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych – co do zasady – mogą korzystać ze zwolnienia od opodatkowania VAT (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT).
W kontekście możliwości zastosowania ww. zwolnienia, istotne jest zatem rozstrzygnięcie czy mamy do czynienia z terenem budowlanym (przeznaczonym pod zabudowę) czy też nie.
Czego dotyczyła sprawa rozstrzygnięta przez WSA w Gliwicach?
Podatnik składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej chciał potwierdzić czy dostawa gruntu, dla którego MPZP przewiduje przeznaczenie główne – park z zakazem zabudowy, będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że ww. zwolnienie nie przysługuje. W jego ocenie dopuszczenie w MPZP lokalizowania w zieleni parkowej określonej infrastruktury (np. boisk czy placów zabaw) świadczy o tym, że działki stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę.
Dodatkowo przeznaczenie uzupełniające gruntu, przewiduje możliwość inwestycji z zakresu łączności publicznej do wysokości bezwzględnej 385 m n.p.m. dla górnych elementów masztu. Okoliczność ta — zdaniem Dyrektora KIS — przesądza o tym, że działka lub jej część stanowi teren budowlany.
Stanowisko sądu
WSA w Gliwicach w wyroku z 2 lipca 2024 r. wyraził w tej kwestii odmienne stanowisko.
W przekonaniu Sądu, dla stwierdzenia czy grunt został przeznaczony pod zabudowę, czy też nie, kluczowe znaczenie ma określenie w planie zagospodarowania przestrzennego podstawowego przeznaczenia terenu. Dopuszczone w tym planie pomocnicze funkcje służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu gospodarowania danego terenu, lecz go nie zmieniają.
W ocenie Sądu fakt, że przedmiotem dostawy są grunty, których przeznaczenie podstawowe zostało określone w MPZP jako tereny zielone z generalnym zakazem zabudowy przesądza, że grunty te nie są terenami budowlanymi. Sąd podkreślił, że możliwość zabudowy przewidziana w ramach przeznaczenia uzupełniającego w MPZP sprzyja urzeczywistnieniu głównego przeznaczenia tych gruntów i nie powoduje, że teren ten należy uznać za teren budowlany. W konsekwencji, zdaniem Sądu, dostawa nieruchomości w omawianym przypadku może podlegać zwolnieniu z VAT.
Czy organy zmienią zdanie?
Podobne stanowisko — w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z VAT w przypadku gruntów, dla których przewidziano przeznaczenie uzupełniające — sądy zajmowały już wcześniej. Takie stanowisko zostało zaprezentowane m.in.: w wyroku WSA w Kielcach z 23 lutego 2023 r. o sygn. akt I SA/Ke 548/22, w wyroku NSA z 10 listopada 2021 r. o sygn. akt I FSK 575/18 oraz w prawomocnym wyroku WSA w Gliwicach z 28 września 2021 r. o sygn. akt. I SA/Gl 525/21.
Kolejne pozytywne rozstrzygnięcie w tym zakresie daje zatem nadzieję na to, że organy podatkowe w końcu przychylą się do tego stanowiska. Z pewnością warto śledzić najbliższe rozstrzygnięcia podatkowe w tym zakresie.
Warto również rozważyć — celem zabezpieczenia się na wypadek ewentualnej kontroli — wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie, licząc się z ewentualną skargą do sądu.
Autor
