Data: 29 lipca 2021

Miło nam poinformować, że Naczelny Sąd Administracyjny wydał na rzecz naszego Klienta korzystny wyrok w sprawie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W orzeczeniu tym NSA – uznając naszą argumentację – wskazał, że nasz Klient nie może być postrzegany jako mający stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski, gdyż ani nie posiada w Polsce własnych pracowników, ani nie ma kontroli nad pracownikami swojego kontrahenta.

 

W wyniku powyższego, NSA uchylił negatywny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz interpretację indywidualną wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

 

Opisywany wyrok to ogromny sukces – zarówno dla naszego Klienta, jak i naszych doradców podatkowych. Orzeczenie to jest przy tym istotne również dla wszystkich podatników. Wyrok ten kreuje bowiem korzystną dla podatników linię orzeczniczą, która nie dopuszcza istnienia FE w razie braku odpowiedniego zaplecza personalnego.

 

Szczegóły sprawy

 

Sprawa rozpatrywana przez NSA dotyczyła interpretacji indywidualnej, która została wydana na wniosek naszego Klienta (dalej również – Spółka).

 

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka wskazała w szczególności, że:

  • Posiada siedzibę działalności gospodarczej we Włoszech i jest włoskim rezydentem podatkowym;
  • W ramach prowadzonej działalności zawarła z polską spółką powiązaną umowę dotyczącą produkcji na zlecenie, umowę o świadczenie zintegrowanych usług logistycznych, umowę o świadczenie zintegrowanych usług administracyjnych oraz umowę dotyczącą marketingu i wsparcia sprzedaży;
  • Czynności realizowane na podstawie ww. umów ograniczają się do świadczenie określonych usług na rzecz Spółki, zakupu surowców od Spółki oraz dostarczania na jej rzecz towarów na terytorium Polski;
  • W związku z zawarciem wskazanych umów, Spółka nie dysponuje w Polsce własnym personelem wykonującym jakiekolwiek czynności na jej rzecz, ani też nie posiada zaplecza technicznego w postaci nieruchomości, maszyn lub urządzeń będących jej własnością;
  • Umowy zawarte między Spółką a jej kontrahentem nie przyznają Spółce prawa do kontroli lub wydawania instrukcji pracownikom tego kontrahenta. Ponadto, ww. umowy nie przewidują również prawa do swobodnego dysponowania przez Spółkę majątkiem trwałym należącym do jej kontrahenta, w tym nie przewidują prawa Spółki do wstępu do jego pomieszczeń magazynowych.

 

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka chciała potwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności (ang. fixed establishment; dalej – FE).

 

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu wniosku Spółki uznał, że w wyniku zawarcia powyższych umów i realizowania przewidzianych w nich czynności Spółka wykreowała na terytorium Polski FE. Stanowisko to – w wyniku złożenia przez nas w imieniu Klienta skargi – zaaprobował również WSA w Warszawie.

 

Skarga kasacyjna

 

Spółka nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem złożyła skargę do NSA. Wspierając naszego Klienta w tym zakresie, argumentowaliśmy, że w niniejszym przypadku nie zostały spełnione wszystkie wymagane prawem przesłanki, od których zależy istnienie FE. W szczególności zaś twierdziliśmy, że w niniejszej sprawie nie jest wypełniony warunek posiadania odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

 

W powyższym zakresie zaprezentowaliśmy argumentację, zgodnie z którą dla spełnienia tej przesłanki konieczne jest:

  • posiadanie w Polsce własnego zaplecza personalnego (m.in. w postaci zatrudnionych pracowników) oraz własnych zasobów technicznych (m.in. w postaci prawa własności do nieruchomości, maszyn lub urządzeń), albo
  • posługiwanie się w działalności gospodarczej prowadzonej w Polsce takim zapleczem technicznym i personalnym zapewnianym przez inne podmioty, nad którym podatnik sprawuje faktyczne władztwo lub kontrolę.

 

Jednocześnie twierdziliśmy, że taka sytuacja nie ma miejsca w przypadku naszego klienta.

 

Na poparcie swojego stanowiska powołaliśmy się m.in. na wyrok TSUE z 16 października 2014 r. w sprawie Welmory C-605/12 (oraz opinię Rzecznik Generalnej Juliane Kokott w tym zakresie), jak również niedawne orzeczenie TSUE z 3 czerwca 2021 r. w sprawie Titanium C-931/19.

 

Rozstrzygnięcie NSA

 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyniku rozpatrzenia niniejszej sprawie przyznał nam rację. W ustnych motywach rozstrzygnięcia NSA jednocześnie wskazał, że nieposiadanie przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności wynika z tego, że Spółka nie dysponuje w Polsce ani własnym zapleczem personalnym, ani nie posiada kontroli nad takim zapleczem swojego kontrahenta. Jako uzasadnienie swojego stanowiska NSA przywołał przy tym szereg orzeczeń TSUE – w tym te wskazane przez nas w toku postępowania.

 

W postępowaniu przed NSA naszego Klienta reprezentowali: Szymon Karpiński – doradca podatkowy i partner SENDERO Tax & Legal oraz Monika Bilska – doradca podatkowy SENDERO Tax & Legal.

 

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 lipca 2021 r. sygn. akt I FSK 660/18